Polska - Wyrok WSA w Warszawie, 28 czerwca 2012, ze skargi B.G. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców, V SA/Wa 2460/11

ECRE is currently working on redeveloping the website. Visitors can still access the database and search for asylum-related judgments up until 2021.

Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
28-06-2012
Citation:
V SA/Wa 2460/11
Court Name:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Printer-friendly versionPrinter-friendly versionPDF versionPDF version
Headnote: 

B.K., obywatel Federacji Rosyjskiej złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, powołując się na fakt prześladowania, jakiego miał doznawać z powodu pobytu jego brata w więzieniu. Organy obydwu instancji zakwestionowały jego wiarygodność wskazując na liczne sprzeczności w składanych zeznaniach. Cudzoziemiec złożył następnie skargę do sądu administracyjnego, który ją jednak oddalił, uznając, że postępowanie było prowadzone prawidłowo i odnosząc się do faktu, iż cudzoziemiec ma możliwość tzw. ucieczki wewnętrznej na terenie kraju pochodzenia.

Facts: 

B.K., obywatel Federacji Rosyjskiej złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, powołując się na fakt prześladowania, jakiego miał doznawać z powodu pobytu jego brata w więzieniu. Postępowanie zostało umorzone z powodu wyjazdu cudzoziemca, ale po jego odesłaniu na podstawie procedury dublińskiej zostało ono ponownie wszczęte. Urząd ds. Cudzoziemców odmówił nadania statusu uchodźcy i innych form ochrony, decyzję negatywną wydała również Rada ds. Uchodźców. Cudzoziemiec złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.

Decision & Reasoning: 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę cudzoziemca. Sąd uznał, iż organy obu instancji bardzo wnikliwie oceniły zeznania cudzoziemca oraz przedstawione przez niego dokumenty i w sposób wyczerpujący uzasadniły dlaczego uznają te zeznania i dowody za niewiarygodne.

Zarówno Urząd jak i Rada doszły do wniosku, że opuszczenie przez cudzoziemca kraju pochodzenia nie było spowodowane przyczynami określonymi w Konwencji Genewskiej, a cudzoziemiec nie wykazał aby był prześladowany z powodów konwencyjnych i aby z powodu żywionych obaw przed takimi prześladowaniami zmuszony był opuścić kraj pochodzenia.

Odnosząc się do postępowania dowodowego Sąd stwierdził m.in., że tłumaczenia na język polski dokumentów sporządzonych w języku obcym, dopuszczonych jako dowód w postępowaniu o nadanie statusu uchodźcy, zapewnia w razie potrzeby, organ przed którym prowadzone jest postępowanie. Wskazał też jednak, że organ nie jest zobowiązany do zapewnienia tłumaczenia wszystkich dokumentów przedstawionych przez cudzoziemca, a jedynie tych które mają znaczenie w sprawie i nie zostały poparte innymi dowodami.

Sąd zgodził się również ze stanowiskiem Rady ds. Uchodźców, że cudzoziemiec posiada możliwość tzw. ucieczki wewnętrznej, co oznacza, że jeżeli na części terytorium kraju pochodzenia nie zachodzą okoliczności uzasadniające obawę cudzoziemca przed prześladowaniem lub doznaniem poważnej krzywdy i istnieje uzasadnione przypuszczenie, że cudzoziemiec będzie bez przeszkód mógł zamieszkać na tej części terytorium, uznaje się, że nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy w kraju pochodzenia. Sąd stwierdził ponadto, że jeżeli cudzoziemiec uzna, że warunki w danym regionie jemu nie odpowiadają, może podjąć próbę osiedlenia się w innej części kraju.

Z tych powodów skarga została oddalona.

Outcome: 

Sąd oddalił skargę.

Observations/Comments: 

W uzasadnieniu wyroku Sąd wypowiedział się co do kwestii przyjmowania i tłumaczenia w postępowaniu dowodowych w  trakcie procedury uchodźczej dokumentów obcojęzycznych jak i w kwestii tzw. ucieczki wewnętrznej, chociaż należy podkreślić, że koncepcja ta została omówiona bardzo ogólnikowo.