ECRE is currently working on redeveloping the website. Visitors can still access the database and search for asylum-related judgments up until 2021.
Polska-Naczelny Sąd Administracyjny, 22 czerwca 2017, II OSK 23366/16
Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
22-06-2017
Citation:
II OSK 23366/16
Court Name:
Naczelny Sąd Administracyjny
Keywords:
Relevant Legislative Provisions:
International Law > 1951 Refugee Convention
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
Council of Europe Instruments > EN - Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
National / Other Legislative Provisions:
0
art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c
art. 184 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Poland - 2. Art. 7
art. 8
art. 75 par. 1
art. 78 par. 1
art. 79
art. 80
art. 107 par. 3
art. 136 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego
Poland - 3. Art. 48 ust. 1
art. 97 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c
art. 184 Ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Poland - 2. Art. 7
art. 8
art. 75 par. 1
art. 78 par. 1
art. 79
art. 80
art. 107 par. 3
art. 136 Ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego
Poland - 3. Art. 48 ust. 1
art. 97 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Printer-friendly version
PDF version
Headnote:
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony przez Rzecznika Praw Dziecka wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie skargi na decyzję Rady do Spraw Uchodźców oraz decyzję w zakresie odmowy udzielenia zgody na pobyt tolerowany i oddala skargę w pozostałym zakresie.
Sąd uzasadnił decyzję błędami proceduralnymi Rady do Spraw Uchodźców, w postaci niezebrania w należyty sposób materiału dowodowego oraz nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego, względem sytuacji dzieci wnioskodawcy.
Facts:
A.B., Czeczen o rosyjskim obywatelstwie, złożył wniosek o nadanie statusu uchodźcy, obejmujący również jego żonę i małoletnie dzieci. A.B. we wniosku oświadczył, że nie działał politycznie ani nie uczestniczył w konfliktach zbrojnych, ale był prześladowany przez zamaskowane osoby, które zabierały i biły go, jednak nie był nigdy aresztowany ani osądzony. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców odmówił nadania statusu uchodźcy, udzielenia ochrony uzupełniającej oraz zgody na pobyt tolerowany, ze względu na brak dowodów na prześladowanie z któregokolwiek z powodów przedstawionych w Konwencji, oraz brak wiarygodności wnioskodawcy.
Po odwołaniu cudzoziemca, Rada do Spraw Uchodźców utrzymała powyższą decyzję w mocy, uznając, że powodem opuszczenia przez cudzoziemca kraju pochodzenia była chęć poprawy warunków życia, a nie potrzeba ochrony międzynarodowej.
A.B. zaskarżył decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając organom administracyjnym błędy proceduralne dotyczące nieuwzględnienia konieczności szczególnego traktowania ofiary przemocy oraz żądania ponownego przesłuchania A.B., i przesłuchania jego dzieci. Sąd Wojewódzki w całości podzielił ocenę Rady, oraz podkreślił, że chęć zapewnienia dzieciom lepszych warunków bytowych, nie uzasadnia objęcia ich ochroną międzynarodową.
Rzecznik Praw Dziecka wniósł skargę kasacyjną względem decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ze względu na naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w tym poprzez nieprzesłuchanie dzieci skarżącego co do ich stopnia integracji oraz zasadności udzielenia im zgody na pobyt tolerowany.
Decision & Reasoning:
Sąd uznał skargę kasacyjną za uzasadnioną, względem błędów proceduralnych, dotyczących odmowy przesłuchania (w obecności psychologa) dzieci skarżącego na okoliczność stopnia integracji ze społeczeństwem polskim oraz więzi łączących je z krajem pochodzenia. Poprzednie odmowy dopuszczenia dowodów, naruszały przepis, na mocy którego należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem oraz przepis wedle którego żądanie przeprowadzenia dowodu należy uwzględnić jeżeli dotyczy okoliczności istotnej dla sprawy. Organ administracji jest więc zobowiązany przeprowadzić postępowanie dowodowe i wyjaśnić sprawę, korzystając z wszystkich możliwych dowodów, a ocena wiarygodności dowodu nie może nastąpić przed jego przeprowadzeniem.
Wnioski dowodowe podniesione w odwołaniu były istotne ponieważ po odmówieniu nadania statusu uchodźcy, należy orzec o udzieleniu zgody na pobyt tolerowany, min. Gdy wydalenie naruszałoby prawo do życia rodzinnego lub prawa dziecka wynikające z Konwencji o prawach dziecka.
W opinii sądu, zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postepowania, Rada do Spraw Uchodźców w odpowiedzi na skargę powinna ponownie rozpatrzyć i rozstrzygnąć sprawę, a nie jedynie dokonać kontroli decyzji I instancji i oceny argumentów z odwołania. Sąd I instancji również powinien był uwzględnić skargę, w razie stwierdzenia konieczności uzupełnienia materiału dowodowego. Sąd podkreślił, że organy administracyjne zobowiązane są wyczerpująco zebrać cały materiał dowodowy, zarówno z własnej inicjatywy oraz ten wskazany przez stronę. Organ II instancji naruszył również zasadę swobodnej oceny dowodów, poprzez nie odniesienie się do zgłoszonych wniosków dowodowych.
Sąd przychylił się do stanowiska skarżącego kasacyjnie Rzecznika, uznając, że Sąd I instancji nie zebrał należycie materiału dowodowego i nie ustalił prawidłowo stanu faktycznego. Skarga kasacyjna została uwzględniona, a Sąd uchylił wyrok i zaskarżoną decyzję, w części dotyczącej odmowy udzielenia zgody na pobyt tolerowany.
Outcome:
Skarga kasacyjna uznana.
Subsequent Proceedings :
Przy ponownym rozpoznaniu wniosku o pobyt tolerowany, organ administracyjny będzie zobowiązany uwzględnić wskazania Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Observations/Comments:
This case summary was written by Brenda Efurhievwe, BPTC student at BPP University.
Other sources cited:
UN Convention on the Rights of the Child - Art. 2, art. 3 ss 1, art. 4, art. 6 ss. 2, art. 27 ss. 3, art. 28, art. 29 ss. 1.
