Ελλάδα - Το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, 19 Σεπτέμβριος 2008, Αριθμός Απόφασης 2025/2008

Country of Decision:
Country of Applicant:
Date of Decision:
19-09-2008
Citation:
Αριθμός Απόφασης 2025/2008
Court Name:
Το Δικαστήριο του Αρείου Πάγου, B' Ποινικό Τμήμα Διακοπών - (σε συμβούλιο)
Printer-friendly versionPrinter-friendly versionPDF versionPDF version
Headnote: 

Έκδοση - Έκδοση Ιρανού υπηκόου στo Ιράν. Ο εκζητούμενος είναι πολιτικός πρόσφυγας, που αναγνωρίσθηκε από την ανωτάτη επιτροπή προσφύγων του ΟΗΕ. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αίτηση έκδοσης, λόγω της ιδιότητάς του αυτής και άσκησης από μέρους του σχετικής προσφυγής κατά τις διατάξεις του άρθρου 5, παράγραφος 2 Προεδρικό Διάταγμα  8/2008.

Facts: 

Mε την υπ' αριθμό 547/555 από 30-05-2008 ρηματική διακοίνωση της Πρεσβείας του Ιράν στην Αθήνα και την από 26-05-2008 με Αριθμό Πρωτοκόλλου Β288/1/84 αίτηση του Ανακριτή του 1ου γραφείου Εισαγγελέα της πόλης Ahvaz του Ιράν, ζητήθηκε η σύλληψη και η έκδοση του Ιρανού υπηκόου Χ, που γεννήθηκε στις 3-4-1978 στην πόλη Αχβάζ του Ιράν και κρατείται ήδη στη δικαστική Φυλακή Κομοτηνής με την υπ' αριθμόν 1/2008 ΦΑΚ 6/2008 από 22-05-2008 εντολή του Εισαγγελέα Εφετών Θράκης. Η αίτηση εκδόσεως είχε εισαχθεί προς συζήτηση ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, που ήταν υλικά και τοπικά αρμόδιο, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 443 παρ.2 και 448 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, στηρίζεται δε στις διατάξεις των άρθρων 436 επόμενα του ίδιου Κώδικα. Το Συμβούλιο Εφετών Θράκης, κατά παραδοχή της πιο πάνω αιτήσεως, γνωμοδότησε με την προσβαλλόμενη 8/2008 απόφασή του (σε Συμβούλιο), υπέρ της εκδόσεως, στις δικαστικές αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, του εκζητουμένου, προκειμένου να δικαστεί ως υπαίτιος των αξιόποινων πράξεων της απάτης ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, της πλαστογραφίας και της χρήσης πλαστών εγγράφων, που φέρεται ότι τέλεσε από το Μάϊο του 2005 έως την 14 Ιουλίου 2005 στο Ιράν, οι οποίες προβλέπονται και τιμωρούνται με το άρθρο 1 του Νόμου περί επιβάρυνσης της ποινής των δραστών δωροδοκίας, κατάχρησης και απάτης και από τα άρθρα 258 και 356 του Ισλαμικού Ποινικού Κώδικα, με φυλάκιση μέχρι 13 έτη και υπό τον όρο ότι αυτός δεν θα καταδικαστεί ή εκδιωχθεί στο Ιράν ούτε θα παραδοθεί σε άλλο κράτος για άλλες πράξεις, εκτός από τις παραπάνω, που τελέσθηκαν πριν την έκδοσή του.

Decision & Reasoning: 

Ο Άρειος Πάγος (ΑΠ) ξεκίνησε υπογραμμίζοντας ότι κατά το άρθρο 436 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, οι όροι και η διαδικασία έκδοσης αλλοδαπών εγκληματιών, αν δεν υπάρχει σύμβαση, ρυθμίζονται από τις διατάξεις των επόμενων άρθρων. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται ακόμη και αν υπάρχει σύμβαση, αν δεν έρχονται σε αντίθεση με αυτή, καθώς και στα σημεία που δεν προβλέπει η σύμβαση. Ο ΑΠ τόνισε ότι κατά τη διάταξη του άρθρου 5 του Προεδρικού Διατάγματος 90/2008 με το οποίο καθορίζονται οι διαδικασίες χορήγησης- ανάκλησης του καθεστώτος του πρόσφυγα, ορίζεται στην παρ.1 αυτής " ότι οι αιτούντες άσυλο επιτρέπεται να παραμείνουν στη Χώρα μέχρι την ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας εξέτασης της αίτησης και δεν απομακρύνονται με οποιοδήποτε τρόπο. Περαιτέρω, ο ΑΠ υπογράμμισε ότι κατά την παράγραφο 2 της ως άνω διάταξης, ορίζεται ότι η προηγούμενη παράγραφος δεν εφαρμόζεται (α) στις περιπτώσεις όπου οι αρχές παραδίδουν ή εκδίδουν τον ενδιαφερόμενο είτε σε άλλο κράτος μέλος, σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 3251/2004, είτε σε τρίτη χώρα ή σε διεθνή ποινικά δικαστήρια, με βάση τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Η σύλληψη ή η έκδοση δεν πρέπει να οδηγεί σε επαναπροώθηση του ενδιαφερόμενου, που είναι αντίθετη με το άρθρο 33  παράγραφος 1 της Σύμβασης της Γενεύης. Ο ΑΠ επανέλαβε ότι κανένας δεν εκδίδεται πριν εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί τη αιτήσεως του, εφόσον επικαλείται φόβο δίωξης στο εκζητούν κράτος. Με δεδομένο ότι ο εκζητούμενος έχει αναγνωρισθεί πολιτικός πρόσφυγας (από τον Ανώτατο Επίτροπο του ΟΗΕ), ενώ ήδη εκκρεμεί η έκδοση της σχετικής απόφασης επί της αιτήσεώς του, για χορήγηση ή μη ασύλου (από την Ελληνική Πολιτεία), το δικαστήριο υποστήριξε ότι καθίσταται πρόδηλο ότι δεν είναι επιτρεπτή η έκδοση του εκζητούμενου, προτού εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αιτήσεώς του αυτής, ενόψει της προαναφερθείσας διάταξης του άρθρου 5 παράγραφος 2 του Προεδρικού Διατάγμςτος 90/2008, σύμφωνα με την οποία, μόνη η επίκληση από τον εκζητούμενο του φόβου της δίωξης του, προφανώς για αδικήματα, που συνέχονται με τις πολιτικές του αρχές και την πολιτική δραστηριότητά, που ανέπτυξε αυτός υπέρ της ελευθερίας, ως ηγηθείς αντικαθεστωτικής ομάδας στο Ιράν, δεν επιτρέπουν την απομάκρυνσή του, προτού ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία χορήγησης ή μη του ασύλου. Επομένως, ο ΑΠ έκρινε ότι ο σχετικός λόγος της εφέσεως με τον οποίο παραπονείται ο εκκαλών, ότι εσφαλμένα το Συμβούλιο Εφετών Θράκης, γνωμοδότησε υπέρ της έκδοσής του, δεχόμενο ότι συντρέχουν στο πρόσωπό του όλες οι θετικές προϋποθέσεις για την έκδοσή του, έσφαλε και πρέπει να γίνει δεκτός και ως ουσία βάσιμος. Βάσει των παραπάνω, ο ΑΠ κατέληξε ότι πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση του εκζητουμένου και να μεταρρυθμιστεί η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, το οποίο γνωμοδότησε υπέρ της έκδοσής του στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.

Outcome: 

Το δικαστήριο του Αρείου Πάγου, δέχτηκε τυπικά και ουσιαστικά την έφεση του εκκαλούντος-εκζητουμένου, κατά της υπ' αριθμό 8/2008 αποφάσεως του Συμβουλίου Εφετών Θράκης, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό και εξαφάνισε την ως άνω απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θράκης. Ο Άρειος Πάγος γνωμοδότησε, ότι δεν πρέπει να εκδοθεί ο εκζητούμενος Χ, που γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1978, στην πόλη Αχβάζ του Ιράν, στις Αρχές της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.

Observations/Comments: 

Σύνθεση δικαστηρίου: Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Χρυσικό, Προεδρεύοντα Αρεοπαγίτη, (ως αρχαιότερο μέλος της συνθέσεως), Ιωάννη Σιδέρη, Νικόλαο Ζαϊρη - Εισηγητή, Νικόλαο Λεοντή και Γεωργία Λαλούση, Αρεοπαγίτες.